Annemi Özdere’deki evimizden bir akrabamızın kullandığı ambulans aldı. Kızkardeşim Leyla da araca bindi, gittiler. Biz arkada endişeli yüreklerimiz ve yaşlı gözlerimizle bakakaldık. Annem bir daha dönmedi. Sığacık’ı çok severdi; bazen oraya pikniğe giderdik. Araç Özdere’den çıktıktan sonra, annemin Leyla’ya şefkatle bakıp, “hadi hep birlikte Sığacık’a gidelim” diyeceğini hayal ettim. Annemi kız kardeşimle birlikte Sığacık’da bir ağacın altında hala piknik yapıyor diye hayal ediyorum.