Ne zaman Mars’dan fotoğraflar görsem, Burdur’u hatırlıyorum. 57 günlük askerlik yaptığım; Burdur şehri, Burdur gölü ve Topçu alayının bulunduğu bölgenin coğrafyası aklımdan çıkmıyor. Gri ve tozlaşmış kille kaplanmış tepeler ve kayalar Mars’a ne kadar çok benziyormuş.

Ama bir şey daha var: Asker arkadaşlarımdan biri, UC Berkeley’den felsefe doktoralı Ümit Yalçın kendisiyle birlikte nerdeyse o zamana kadar yazılmış tüm Kurt Vonnegut romanlarını getirmişti. Dolabında “sakladığı” bu romanları birer birer okuyup bana paslardı, ben de başkalarına vermeye çalıştım ama “müşteri” bulamadığım için çoğu bende kalmıştı.

Kurt Vonnegut romanlarından bir tanesi “Sirens of Titan”dı.

Roman kahramanı Malachi Constant’ın ultra zengin babası Noel Constant, kendi geliştirdiği bir metotla servetini elde etmiş ve Magnum Opus şirketini kurmuş, oğlu Malachi’ye bırakmıştı:

“Noel simply wrote out the letters of the first sentence in the Gideon Bible in pairs, then invested in companies that had the same initials. Magnum Opus started by Noel Constant, a traveling cookware salesman from Massachusetts. One day, while staying in a tiny hotel room in Los Angeles, Noel Constant decides to begin speculating in the stock market. For his initial capital, he has some $8,000 in an inheritance from his father. Within a year, he has made a fortune of over a million dollars. His investment technique is simple. He takes a copy of the Gideon Bible left in his room and writes out the first sentence in two-letter pairs, such as I.N., T.H., E.B., E.G., I.N., N.I., N.G., and so on. Then he looks for companies with these initials and buys stock in them. The first stock he buys is International Nitrate. Somehow this method results in Noel Constant buying stocks just as they are about to skyrocket. Other investors imagine he must have a network of industrial spies, not imagining that he is simply relying on luck.”

Noel Constant’ın ve Magnum Opus’un hikayesi uzun. Oğlu Malachi Constant’ın hikayesi onu Dünya’dan Mars’a, Mars’tan da Satürn’ün uydusu Titan’a götürüyor.

Romanı okumak için zaman bulduğum aralıklarda, Burdur’un tozlu tepelerine bakıp, acaba hala Dünya’da mıyım; yoksa Mars’a mı geldim, diye içinde bulunduğum sürrealist duruma hayret ederdim.