Bu sabah,
kızkardeşim Leyla,
beni Leyla’sız bıraktı ve gitti.
Nenesini, Dedesini, Annesini ve Babasını
ve de Cemile yengesini özlemiş.
“Hepsinin bana selamı varmış” üstelik, ama
“Leyla’yı artık yanlarında istiyorlarmış”, dedi.
Cemile yengesinin su böreğini çok özlemiş.
Bana, “Abi, senin yüz yıl yaşaman lazım ha”,
tembihini de bırakarak,
beni Leyla’sız bıraktı ve gitti.
Elinde sarı bir süpürge ile, daha 8 yaşında
Kocaman bir bahçeyi baştan başa süpüren
Uzak memleketlerdeki öğrencilik yıllarımda
Sabahın 8inde telefonuma ilk cevap veren
İki üç yaşında iken, annemin,
“Çetin balam, Leyla’ya dikkat et, ben gelene kadar”
dediği için gözümü ayırmadığım
İşimi kolaylaştırmak için sırtıma aldığım
Saçlarının dolaşığı ve gözlerinin karasıyla
Dünyayi güzelleştiren Leyla,
beni Leyla’sız bıraktı ve gitti.
Her üç cümlesinden birinde bana sevgisini dile getiren,
Elim, kolum, havam suyum, üzerine bastığım toprağım
Mahallemle aramdaki son bağım
beni Leyla’sız bıraktı ve gitti.