2009 yılında İstanbul’daki evimin eşyalarını İzmir’deki yazlık eve taşıttım. İki evi bir eve sığdırma problemini çözmeye çalışırken, bir dolabın pencere önüne gelmesi gerekti. Ben farketmedim ama babam bu arada, dolap duvara ve pencereye tam dayansın diye, pencere kolunu sökmüş ve [atmak yerine] alet kutusunda saklamış.

2020 yılında eski mobilyaları sağa sola verip, yazlık evi biraz daha ferah ve yaşanabilir hale getirmek istedim. Karşımda açma kapama kolu olmayan bir pencere belirdi. Marangoz arkadaşı aradım, fotoğraf gönderdim. Cevap: yok ama uyacak bir kol buluruz.

Ancak alet kutusuna bakınca, babamın sakladığı pencere kolunu gördüm. Elimden iş gelmez benim (soyut makinelerin mühendisiyim diye bir savunmam da var) o yüzden evde çalışmakta olan elektrikçi Mustafa arkadaş güzelce taktı.

Babam o pencere kolunu sakladığında 75 yaşındaydı. Böyle uzakgörüşlü babanız veya anneniz varsa da, büyük bir ihtimalle kendi aklınıza fazla güveniyor ve kadirlerini bilmiyorsunuzdur. Zamanı gelince bir pencere kolu size öğretir, eminim.