Öyle zamanlardı ki
Biri bir şarkıdan bahsetse, radyoda çıkmasını günlerce beklerdik

Babamız çok yakışıklı, annemiz çok güzeldi
Evin yanından geçen parıltılı su arkı bostanlara koşarken
Dizlerimizi toprağa dayar, düşünmeden içerdik

Kabaktan küçücük gemiler yapar
Bisikletimiz hiç olmadı diye üzülür gibi görünsek de
Şüphesiz babamızın bir bildiği vardı derdik

Anamızın mahallenin genç kızlarına nasihatini gizlice dinlerken
Gizem dolu kelimeler tek tek anlaşılsa da
Anlamın bizden uzaklığına hayret ederdik

Toprak suydu, hava suydu, biz de suyduk
Suydu zaman, hasret nedir bilmezdik